çocukken çok şirin tombul bişimişim bide meraklı tabi duvardaki elektirik kabloları ki ozamanlar ne olduğunu bilmiyodum merak edip elimi sokup çarpıldıkdan sonra o merak korku yüzünden tekrar elimi kablolara değdirişim ve elektiriğin beni ikinci kere sallamasını asla unutamam
Birincisinden akıllanmadın anlaşılan,yada bir şey anlamadın (:
Küçükken mi,çok uzak sanki..Doğru dürüst yaşamadım bile,nasıl oldu anlamadan büyüdüm bir bakmışım anneyim...Çoçuklarımla birlikde büyüdüm aslında....o yüzden çoçuklarla aramın bu kadar iyi olması...
Küçükken çok az oyuncağım vardı,nasılda gözümden korurdum,nasılda mutluydum..Şimdilerde öylemi çoçuklar,etrafları oyuncak dolu ama mutsuzlar...O yüzden çoçuklarıma çok oyuncak almam,alırsamda mutlaka içlerinde kendi payları olurlar ki değerini bilsinler...Kızımın her gün yatarken yanından ayormadığı pempe panter gibi...Nasıl ayırsın,alırken,bütün parasını ona ödetmiştim :kihkih onca gün biriktirdiği bir günde gitti elinden (:
Çoçukken duvarın üzerine oturup yediğim domates ekmeğin lezzetini özlüyorum,şimdilerde hiç tadı yok,ekmek yiyemiyoruz ki şöyle doya doya tadını alalım ahhhh ahhhhhh
