Aşkı yanlış biliyorsun!

Her sabah uyandığımda korkularıma günaydın diyorum. Var olmak değil ki istediğim artık, var edilmek.

Hissetmek; gerçekten sınırsız, dolu dolu. En son ne zaman içten bir gülümseme yaşadım bilmiyorum…

Unuttuğum o kadar çok şey var ki… Bazı kareleri hatırlamak için ya da içinde kendimden bir parça bulabilmek için sımsıkı kapıyorum gözlerimi. Geçecek biliyorum ama her geçen şeyin benden aldıkları beni de benden edecek.

Susmayı, kendi kendime yaşamayı öğrendim… Gözlerimdeki yeşil içinde bir ışık istemiyorum. Belki de olabilecek hiçbir şeyi istemiyorum. Hayat beni ne kadar buyur eder içinde bilmiyorum ama benim her çaresizliğimden yararlandı… Ve şimdi sıra hiçlikler içinde sadece kendi başına hayal kurmakta. Hissetmek zafer, hissedememek ise her zaman olan…

Seni durdurmaya hiçbir zaman gücüm olmadı, senin de benimle kalmaya… Her insan kendi tercihlerini yaşarmış… Ne yazık ki ben seninkileri yaşıyorum…

Aşk kaybedilince anlaşılabilen bir şey değil, seni koşulsuz sevmek… Aşk yaşanılanları silmek değil, her defasında yeniden yaşamak… Sende bir gün beni hatırlayacaksın. Dudak bükmek, gülmek gelecek içinden… Ama ağlayacaksın…